و قله های مه آلود

‌چه چیز داری با خویشتن که دیدارت

چو قله های مه آلود محو و رویایی است
‌
 

#حسین_منزوی

تو زیبایی

تو مثل خنده ی گل، مثل ِ خواب پروانه
تو مثل آنچه که ناگفتنی است، زیبایی




حسین منزوی

از زمزمه دلتنگیم

از زمزمه دلتنگیم، از همهمه بیزاریم
نه طاقت خاموشی، نه میل سخن داریم

 

#حسین_منزوی

وقتی همه دیواریم

 

من راه تو را بسته، تو راه مرا بسته
امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم

 

#حسین_منزوی

بی تو من دردم دریغم حسرتم ...

 

بی تو بودن سر به سر آوارگی است
بی تو ماندن، عینِ غُربت‌وارگی است
چیستم من بی تو؟ 
بی تو من کی‌ام؟
کوچه‌ی بی عابرِ تنهایی‌ام
خانه‌یِ تا قلبِ ویران رفته‌ام
باغِ از یادِ بهاران رفته‌ام
بی تو من اندوهناکِ غُربتم
بی تو، من دردم، دریغم، حسرتم

#حسین_منزوی

کز چنگ تو

 

جااانم....

پراز سرودی است، کز چنگ تو تراود...

 

#حسین_منزوی

 

بیرون زده ام ...

  تنهایی‌ام امشب که پر است از غم غربت

آنقدر بزرگ است که در خانه نگنجد

بیرون زده‌ام تا بدرم پرده‌ی شب را

کاین نعره‌ی دیوانه به کاشانه نگنجد

 

#حسین_منزوی     

آن باش

  ‌هزار دردِ مرا، عاشقانه درمان باش

هزار راهِ مرا، ای یگانه پایان باش

 

برای آنکه نگویند، جسته‌ایم و نبود

تو آنکه جسته و پیداش کرده‌ام، آن باش

 

 #حسین_منزوی

آهن رباست

  جذبه از عشق است و با او برنتابد هیچ‌کس

هر چه تو آهن‌دلی، او بیشتر آهن‌رباست ...

 

#حسین_منزوی

غم عشق تو خوردن را ...

  خوشا از عشق مردن در کنارت ،ای که طعم تو

 

طراوت می دهد حتی شرنگ تلخ مردن را

 

چه جای شکوه از اندوه تو؟وقتی دوست تر دارم

 

من از هر شادی دیگر ، غم عشق تو خوردن را

 

#حسین_منزوی

جانم با توست ...

  می‌روی و دل اگر زنده بمانم با توست

 

ور نمانم ، همه جا روح و روانم با توست

 

چون چراغی که فرا راه تو سوزد همه شب

 

به سلامت برو ای دوست که جانم با توست

 

#حسین_منزوی  

که به غیر با تو بودن ...

  چه نوازد و چه سازد، 

به جز از نوای گریه

نی خسته یی که جز بغض تو 

در گلو ندارد

ز تمام بودنی ها، 

تو همین از آن من باش

که به غیر با تو بودن، دلم آرزو ندارد.

 

#حسین_منزوى

روزگاری تازه خواهد یافت ...

اگر باشی محبت روزگاری تازه خواهد یافت

 زمین در گردشش با تو مداری تازه خواهد یافت

 دل من نیز با تو بعد از آن پاییز طولانی

 دوباره چون گذشته نوبهاری تازه خواهد یافت

#حسین_منزوی   

خواهد آمد ...

دستش از گل، چشمش از خورشید سنگین خواهد آمد

بسته بار گیسوان از نافۀ چین خواهد آمد

از تبار دلستان لولیان بیستونی

شنگ، شیطان، با همان رفتار شیرین خواهد آمد 

 

#حسین_منزوی

منهای پیراهن تو ...

حاصل جمع آب و تن تو ضرب در وقت تن شستن تو
این سه منهای پیراهن تو برکه را کرده حالی به حالی ...

#حسین_منزوی

شب را قدم زدم ...

تا صبحدم
به یاد تو
شب را قدم زدم ...
آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم ...

#حسین_منزوی

ای دیار عزیز ...

شکسته ام در پس خود تمام پل ها را
من از تو باز نمی گردم ای دیار عزیز ...

#حسین_منزوی

آنچه پیش رو داری ...

مشکلم بهار توست در خزان من , آری
آنچه پیش رو داری من به پشت سر دارم ...

#حسین_منزوی

چه خواهد شد ? چه خواهم کرد ?

محبوب من
بعد از تو گیجم
بی قرارم , خالی ام , منکم ...
بر داربستی
از چه " چه خواهد شد ? " " چه خواهم کرد ? " آونگم

#حسین_منزوی

امید رهایی

من راه تو را بسته
تو راه مرا بسته
امید رهایی نیست
وقتی همه دیواریم ...

#حسین_منزوی

نشانه

هر گل

نشانه ای ست

توی بی نشانه را ...

#حسین_منزوی